12 Тэрэнэй шадалынь барагдажа, зоболонһоо бэшэ юумэ үзэнэгүй.
Минии бүхы бэе иигэжэ хэлэнэ: «Эзэн! Хэн Тантай адлиб? Хүсэгүйе хүсэтэйһөө, үгытэйе, ядууе дээрмэшэдһээ абараат!»
Эльбэ жэльбэтэйшүүлые шагнагша зон зоболондо дарлагданхай, үлэсхэлэн хооһон газар дэлхэйгээр тэнэжэ ябаха. Гэдэһээ үлдэжэ ябахадаа тэдэ сухалдажа, хаанаа болон Бурханаа харааха. Тэдэ өөдөө огторгой руу гү,
Хүнүүдэй «Амгалан тайбан, аюулгүй һуунабди» гэжэ байхада, тэдэниие гэнтэ һүйдхэхэ. Тэрэ һүйдхэл болбол түрэхөө байһан эхэнэрэй үбдэдэг мэтэ гэнтэ эхилхэ, тиимэһээ хүнүүд тэрээнһээ зайлажа шадахагүй.
Тэдэ хомхой хуурмаг һургагшад, зохёоһон үльгэрнүүдээ таанадта хөөрөөд, нилээн олзо өөһэдтөө олохо. Гэхэтэй сасуу хэһэн хэрэгүүдэйнь түлөө хэһээлтэ үни гэһээр бэлэн хүлеэжэ байна, тэдэнэй үхэлынь удахагүй.
Шинии гэр бүлэһөө амиды үлэһэн хэн нэгэн хашарһа мүнгэнэй, зүһэм хилээмэнэй түлөө ерэжэ, санаартанда һүгэдэн, «зүһэм хилээмэ олохымни тула санаартанай ямаршье тушаалда намайе томилыт» гэжэ гуйха.
Садхалан байгаашадшье хилээмэнэй түлөө бэеэ хүлһэлэн хүдэлжэ, үлэсхэлэн хооһон зоншье садажа амардаг. Үригүй эхэнэршье долоон хүбүүтэй боложо, үнэр, олон хүүгэдтэй һамганшье гансаараа үлөөд зободог.
