“Hanyie è de athieg phro, khi-èrek ne, khuchung inai nane ishak thog ruii—Hamangkhliie de athieg dinne Dufuii è de athieg mua phro, Aphuii ji jia è thieg bie ro.
Ji-è bi-ìe hò-amuiithek ne thiiliie pheg pha wuii dun; chiih-è ithek wuii dun shii, phiyiybufuii thog. Ithek guii hanyie è saro ne wuii pho ne ai rog phiyiy pha michie hà wuii gieng, chiih-è habin ne kheb dun.
Nawaithek shii nowbthan ne rai bo, ithek bajo chie niing pha nane hì pha shud nawaithek sieng pha muno diig ne bajo ong ne aruii rabo, chiih-è ji pha ishak ne nathek shii zum pha ji ne hamblo è thog ruii phro.
Nathek ne hì rek bo, nyieliieshii nathek ne thieg nathek ro miyem è sieng pha ishak ne thog sha. Gethek è igobi shii migi rek pha ji è yi ne thuh gethek shii ragia rek pha ne nui thog sharuii ro.
“Yoi bo! Gu ne mugo duiine wuii ruii phro! Hanyie ne sieng ne awairo yungthek shii ragia rekpho shii ne ai ne sang ruii phro, ji è ai ne ikhilen alua ruii chiih-è branthek moe shii awo ruii phro!”