1 Уллу Аллахны мекямында жашагъан, неге да кючю жетген Аллахны ауанасында тынчаяды.
Таула эмда дуппурла халкъгъа тюзлюк бла ырахатлыкъ келтирсинле.
Аллахны адамы Мусаны тилеги.
Зикир. Шабат кюннге жыр.
Раббий, Сен а ёмюрледе да бийиксе!
Мени чархымы ашагъан эм Мени къанымы ичген Менде жашайды, Мен да – анда.
Сен а Аллахны адамыса, ол затладан къач, алай а тюзлюклюлюкде, Аллахны жолунда, ийманда, сюймекликде, тёзюмлюкде, сабырлыкъда жюрю.
Биз да Аллахны бизге болгъан сюймеклигин билгенбиз эм ол сюймекликге ийнаннганбыз. Аллах сюймекликди, сюймекликде жашагъан адам Аллахда жашайды, Аллах да ол адамда жашайды.