11 Раббий, мени Кеси жолунга юйрет, сора Сени хакъ кертинге кёре жюрюрюкме; мен сени атынга хурмет этер ючюн мени тюз жюрекли эт.
Аман адамланы саламат жашагъанларын кёргенимде, мен ёхтемлеге сукъланнган эдим.
Ол муну айта тургъан заманда, ма аланы жарыкъ булут жапды, сора булутдан бир ауаз: «Бу – Мени ыразылыгъым Анда болгъан, Мени Сюйюлюннген Уланымды; Анга тынгылагъыз», – деди.
Ол заманда кёкледен: «Бу Мени сюйюлюннген Уланымды; Мен Анга ыразыма», – деген ауаз келди.
«Эм бийикледе Аллахха махтау, жер юсюнде Ол ыразы болгъан адамлада ырахатлыкъ!» – деп айта эдиле.
Исса анга: «Жол да, хакъ керти да, жашау да Менме; Мени юсюм бла болмаса, Атагъа бир киши да келмейди.
Нек десегиз биз Масихни юсю бла Аллахны аллында тюзлюклю болур ючюн, Аллах гюнях не болгъанын билмеген Масихни бизни гюняхларыбыз ючюн къурман этгенди.
Кесини ыразы болгъан буйругъу бла, Масих Иссаны юсю бла бизни Кесине улан этерге алгъындан белгилегенди.