Ол заманда Исса алагъа: «Энтда бир аз заманнга сизни бла жарыкъ барды; сизни къарангылыкъ басмаз ючюн, жарыкъ болгъан заманда жюрюгюз, къарангыда жюрюген а къайры баргъанын билмейди.
Алай а Аллахны къаты мурдору бек турады. Аны юсюнде: «Раббий Кесиникилени биледи» эм: «Раббийни атына ийнанып шагъатлыкъ этген хар адам аманлыкъдан артха турсун», – деп жазылгъан мухур барды.
Къарындашын кёрюп болмагъан адам а къарангылыкъдады эм къарангыда жюрюйдю, къайры баргъанын да билмейди; нек десегиз къарангылыкъ аны кёзлерин сокъур этгенди.