10 Мени жалбарыууму Раббий эшитгенди, Раббий мени тилегими къабыл этеди.
Ол заманда алагъа Кесини ачыуланыуунда былай айтырыкъды эм Кесини чамланыуу бла аланы абызыраугъа тюшюрлюкдю:
Нек десенг Сени мархаматынг мени кёзлерими аллындады, мен сени хакъ керти жолунгда жюрюгенме.
Нек десенг аланы ауузларында кертилик жокъду: аланы жюреклери палахды, аланы тамакълары ачыкъ къабырды, тиллери бла кёзбау этедиле.
Сора душман мени жанымы ызындан болсун эм къуууп жетсин, мени жашаууму жерге малтасын эм мени намысымы топуракъгъа атсын.
Жарлыгъа бла къолайсызгъа жумушакъ жюрекли боллукъду эмда къолайсызланы жанларын сакъларыкъды.
Сени кёгюрчюнюнгю жанын огъурсуз жаныуарлагъа берип къойма, унукъгъанларынгы жашауларын ёмюрге унутуп къойма.
Ол себепден, не заманда: «Мамырлыкъ эм къоркъуусузлукъ», – деп айтсала, ол заманда бууаз къатыннга къозлау къыйынлыкъ келгени кибик, билмей тургъанлай, алагъа жоюлуу келликди, къутуллукъ да тюйюлдюле.