10 Моап Мени бет-къол жуууучу тазымды, Эдомну юсюне чуругъуму атарыкъма, Филистияны жерини башы бла къычырлыкъма», – дегенди.
Аны бийле бла, кеси халкъыны бийлери бла олтуртады.
Аллахым! Мен кюндюз къычырыкъ этеме, Сен да манга тынгыламайса, – кече да манга тынчлыкъ жокъду.
Нек десегиз Аллах битеу жерни патчахыды, оюмлу зикир айтыгъыз.
Мен а, Сени уллу ахшылыгъынгдан Сени юйюнге кирликме, Сенден къоркъуп, Сени сыйлы юйюнгде сежда этерикме.
Мени жюрегим мени ичимде къалтырайды, башыма ёлюм къоркъуула тюшгендиле.
Сора мен: «Манга, кёгюрчюнню къанатларыча, къанатла ким берир эди? Мен учуп кетер эдим эмда тынчайыр эдим.
Манга жазыкъсын, Аллах, манга жазыкъсын, нек десенг мени жаным Санга ышанады эмда палахла озгъунчу, мен Сени къанатларынгы тюбюнде бугъунурукъма.
Кёкледен да бийикге кётюрюл, Аллах, Сени махтауунг битеу жерни башы бла болсун!
Неге да кючю жетген Аллах! Бизни жангыдан къура; Сени бетинг жарысын, сора къутхарылырбыз!
Ёмюрлеге думп болур ючюн, аман адамла кырдыкча ёседиле, законсузлукъ этиучюле да чагъадыла.
Бизни Раббийибиз Масих Иссаны Атасы Аллахха, мархаматлы Атагъа эм хар не жаны бла да жюрек жапсарыучу Аллахха шукур болсун.
Муну бизге Раббий Кеси айтханды, энди биз да сизге айтабыз: биз, жашагъанла, Раббийни келлик заманына дери сау къалгъанла, ёлгенледен алгъа боллукъ тюйюлбюз.
Бизни Масих Иссада Кесини ёмюрлюк махтаууна чакъыргъан, шафауатдан толу болгъан Аллах, Ол Кеси, сизни бу аз заманда азап чегиуюгюз бла сизни тамамлы, бегимли, кючлю, къууатлы этсин.