Тил да отду, аманлыкъны аламыды. Тил, бизни санларыбызны арасында битеу чархыбызны харам этип, жашауубузну хар жанын къабындыргъан халдады, кеси да жаханимден къабынады.
Ол миллетлени хорлар ючюн, Аны ауузундан а жютю къылыч чыгъады. Ол Кеси аланы темир таякъ бла кютерикди; Ол битеу дунияны тутхан Аллахны ачыу эм чамланыу чагъырыны жюзюм сыгъыучусун малтарыкъды.