8 Хар неге да кючю жетген Раббий бизни биргебизгеди, Якъупну Аллахы бизни жакъчыбызды.
Раббийни сёзлери таза сёзледиле, топуракъдан печьде тазаланнган, жети кере эритилген кюмюш кибикдиле.
Аны дауурбаз бла эм тепсеу бла махтагъыз, Аны къыл къобузла бла эм сыбызгъы бла махтагъыз.
Энди хар атламыбызда бизни къуршалайдыла, бизни жерге жыгъар ючюн, ала кёзлерин бизге аралтхандыла;
Юйге кирип, Сабийни, Аны анасы Мариям бла кёрюп, аууп, Анга сежда этдиле; хазналарын ачып, Анга саугъагъа алтын, ладан, мюр бердиле.
Мени Атамы юйюнде мекямла кёпдюле; алай болмаса эди уа: „Мен сизге жер хазырларгъа барама“ деп айтыр эдим.
Аны кибик, алгъын Иссагъа кечегиде келген Никодим да, мюр бла сарысабурну бирге къошуп къуралгъан жаудан, жюз гёренке чакълы келтирип келди.
Ийманыбызны башчысы эм тамамлаучусу болгъан Иссагъа къарайыкъ. Ол, Анга боллукъ къууанч ючюн Кесини ыйлыкъдырылыууна къайгъырмай къоюп, къачны юсюнде ёлюмге тёзгенди, энди уа Аллахны тахтасыны онг жанында олтурады.