4 Сора Аллахны къурман ташыны къатына, мени къууандырыучу эм сюйюндюрюучю Аллахыма барлыкъма эмда Санга сазла бла махтау саллыкъма, Аллах, эй Аллахым!
Бузукъ жюрекли менден кетерилликди, огъурсузну мен танырыкъ тюйюлме.
Бизге гюняхларыбызгъа кёре этмегенди, законсузлукъларыбызгъа кёре айыбыбызгъа тюбетмегенди.
Мен ойлаусузлугъумда: «Хар адам да ётюрюкчюдю», – деген эдим.
Санга, кёкледе Туруучугъа, кёзлерими кётюреме.
Нек десенг Сен мени жанымы ёлюмден, аякъларымы да абыныудан къутхаргъанса. Мен Аллахны аллында сауланы жарыгъында жюрюрюкме.
Нек десенг мени болушлукъчум Сенсе эмда Сени къанатларынгы тюбюнде къууанч этерикме.
Анга жер тазалагъанса эм аны тамырларын бегитгенсе, сора ол жерни толтургъанды.
Ол муну Юсюпге шагъатлыкъгъа салгъанды, ол Мисирни жеринден чыкъгъан заманда, анда билмеген тилини тауушун эшитгенди.
Ибрахим а: „Жашым! Сен жашагъан кезиуюнгде ахшылыгъынгы алып бошагъанынгы, Лазарь а аманлыкъны сынагъанын эсинге тюшюр. Энди уа ол мында жапсарылады, сен а азап чегесе.