2 Хар заманда да Раббийге шукур этерикме; мени ауузумдан Анга тохтаусуз махтау болсун.
Раббий барына да игиликлиди, Аны ырахматы Аны битеу ишлерини юсю бла кёрюнеди.
Аны атына тепсеп махтау салсынла, дауурбаз бла, саз бла Анга зикир айтсынла.
Суула кётюредиле, Раббий, суула кеслерини ауазларын кётюредиле, суула кеслерини толкъунларын кётюредиле.
Алай а кёп сууланы тауушундан, уллу тенгиз толкъунладан да бек, бийикледе Раббий кючлюдю.
Сора мен, уллу сууланы тауушуча, уллу кёк кюкюреген тауушча кёкден ауаз эшитдим. Мен эшитген ауаз, арфаларын сокъгъан арфачыланы ауазларына ушай эди.
Ол китапны алгъан заманда, тёрт хайыуан бла жыйырма тёрт тамата Къозуну аллында жерге къапландыла; хар бирини да къолунда арфа эм ариу ийисли фимиамдан толу алтын аякъ бар эди, была уа сыйлыланы тилеклеридиле.