7 Тенгизни сууларын къалаула кибик жыйгъанды, тюпсюзлени асыралыучу жерледе салгъанды.
Аллах, жангы зикир этерикме Санга, он къыллы къобуз бла зикир этерикме Санга.
Аланы ауазлары битеу жерни юсюнде эшитиледи эм аланы сёзлери дунияны чегине дери жетеди. Аллах аланы ичинде кюннге мекям салгъанды;
Ала Раббийни этгенлерине эм Аны къолларыны ишине эс бурмагъанлары ючюн, Ол аланы бузарыкъды эм къурарыкъ тюйюлдю.
Раббий миллетлени оноуларын бузады, халкъланы муратларын жокъ этеди.
Раббий аны къоруулар, аны сау жашатыр, жер башында ол насыплы болур. Сен аны душманларыны къолларына бермезсе.
Сора битеу Санга ышаннганла къууанырыкъдыла, ёмюрледе къууанч зикир айтырыкъдыла, Сен да алагъа жакълыкъ этериксе эмда Сени атынгы сюйюучюле Сени бла махтанырыкъдыла.
Эмда Ол дуниягъа тюз сюд этерикди, тюзлюк бла халкълагъа хукму этерикди.
Зикир. Шабат кюннге жыр.
Раббий патчахлыкъ этеди: халкъла титиресинле! Ол, керупла юсюнде олтуруп турады: жер да къалтырасын!
Нек десегиз сиз ёлгенсиз, сизни жашауугъуз да Масих бла бирге Аллахда жашырылыпды.
Эм, къууанып, уллу ауаз бла: «Къутхарыу тахтада олтургъан Аллахыбызны эм Къозуну къолундады!» – дей эдиле.