7 Мени кючюм эмда къоруулаучум Раббийди; Мени жюрегим Анга ышанып тургъанды, Ол манга болушханды, мени жюрегим къууаннганды. Мен Анга зикирим бла махтау саллыкъма.
Бары да жолдан тайгъандыла, бири да къалмай бузукъдула; игилик этген жокъду, жангыз биреу да жокъду.
Мени жашауум мудахлыкъда, ёмюрюм да ахтыныулада ётюп кетеди; мени гюняхларымдан мени кючюм онгсуз болгъанды, мени сюеклерим да къуругъандыла.
Аман адамгъа къайгъыла кёпдюле, Раббийге ышаннганнга уа хар жанындан да мархамат болады.
Хорну таматасына: къыл къобузла бла. Дауутну зикири.
Раббий, мени сёзлерими къабыл эт, мени сагъышларыма тюшюн.