5 Бизни аталарыбыз Санга ышаннгандыла; ышаннгандыла, Сен да аланы къутхарып тургъанса.
Тюзлюклюлени кенгешлеринде эмда жамауатларында битеу жюрегимден Санга шукур этеме, я Раббий.
Кёкню бла жерни жаратхан Раббий, санга Сиондан алгъыш этсин.
Мени юсюмден кёпле: «Анга Аллахда къутхарылыу жокъду», – дейдиле,
Мени къаям эм къутхарыучум, мени къалам жангыз Олду: тентирерик тюйюлме.
Жиликден бла жаудан токъ болгъанча мени жаным токъ болады эмда къууанч ауаз бла мени ауузум Санга махтау салады.
Сора адам неди, Сен аны эсингде тутар кибик, адам улу да неди, Сен аны къайгъысын этер кибик?
Кёкле Аны тюзлюгюн билдиредиле, битеу халкъла да Аны аламатлыгъын кёредиле.
Исса, жууукълашып, алагъа: «Кёкде да, жерде да хар тюрлю оноу да Манга берилгенди:
Бу сёзледен сора Исса, кёзлерин кёкге кётюрюп, былай айтды: «Ата! Сагъат жетди: Уланынгы махтаулу эт, Уланынг да Сени махтаулу этсин.
Биз бирликли болгъаныбыз кибик, ала да бирликли болсунла деп, Сен Манга берген махтауну Мен алагъа бердим.
Энди уа Ата, дуния бар болурдан алгъа Мен Сени бла болгъан заманымда Менде болгъан махтау бла Мени Кесингде махтаулу эт.
Аны юсюнден айтханыбызны эм башы уа буду: кёкледе уллу Аллахны тахтасыны онг жанында олтургъан бизни аллай Баш Дин Къуллукъчубуз барды.
Масих Исса уа, кёкге чыгъып, Аллахны онг жанындады. Анга мёлекле да, властьла да, кючле да бойсуннгандыла.