7 Кезиу-кезиу Раббийге шукур зикир айтыгъыз, Аллахыбызгъа арфала бла махтау зикир айтыгъыз.
Кийим бла жапханча, Сен аны юсюн тюпсюз суула бла жапханса, тауланы башларында суула тургъандыла.
Мени душманым: «Мен аны хорладым», – демесин. Мен тентиресем, мени жауларым къууанмасынла.
Мени тилегими мычымай къабыл эт, Раббий, мени кёлюм онгсуз болады. Менден бетинги жашырма, мен къабыргъа тюшгенлеге ушаш болмайым.
Нек десенг жашауну чыкъгъан жери Сендеди. Сени жарыгъынгда биз жарыкъ кёребиз.
Аллах! Сен билесе мени акъылсызлыгъымы, мени гюняхларым да Сенден жашырылып тюйюлдюле.
Неге да кючю жетген Раббий Аллах, битеу Санга ышаннганла мени амалтын айып алмасынла. Израильни Аллахы, Сени излегенле мени амалтын ыйлыкъмасынла.
Нек десенг ала ёлгюнчю да алагъа къыйналыу жокъду эмда аланы къарыулары уллуду.
Миллетле къазгъан уруларына тюшгендиле: ала жашырын салгъан аугъа, аланы аякълары чырмашханды.
Ач болгъанланы насыпдан толтургъанды, байыкъгъанланы уа къурулай ийгенди.
«Раббийни Нюрю Мени юсюмдеди; нек десегиз Ол Мени жарлылагъа хайыр хапар берирге майлагъанды эмда Мени жюреклери сыннганланы сау этерге, жесирлеге азатлыкъны, сокъурлагъа кёзлерини ачыллыгъын билдирирге, унукъдурулгъанланы эркинликге бошларгъа,
Бары да ашап тойдула, аладан къалгъан кесекледен да онеки четен жыйылды.
Сора билмей тургъанлай, уллу жер тебиу болуп, тюрмени мурдоруна дери титиретди; олсагъат битеу эшикле ачылдыла эм барысыны да бугъоулары бошландыла.
Алай болгъанлыкъгъа, Раббийни бир мёлеги, кече тюрмени эшиклерин ачып, аланы чыгъарып: