3 Я Раббий! Адам неди, Сен аны къайгъысын этер кибик, адам улу да неди анга эсинги бурур кибик?
Къолларымы Санга узатама; мени жаным Санга, суусап болгъан жер кибик термиледи.
Аны ауузуну сёзлери ётюрюкдюле эм хыйлалыкъдыла; ол акъыллы болургъа, ахшылыкъ этерге сюймейди.
Манга эс бёл эмда мени тилегими къабыл эт, мен къайгъыларым себепли тынчлыкъсызма.
Мени бла жарашыуда болгъан адамгъа, мен аманлыкъ этген эсем – мен, сылтаусуз манга жау болгъан адамны окъуна къутхаргъан, –
Сора душман мени жанымы ызындан болсун эм къуууп жетсин, мени жашаууму жерге малтасын эм мени намысымы топуракъгъа атсын.