5 Раббий, аман адамланы къолларындан мени сакъла, мени аякъларымы тентиретирге кюрешген зулмучуладан мени къоруула.
Нек десенг, терслигим болмай, ала манга тузакъларын жашырын салгъандыла; терслигим болмай, мени жаныма уру къазгъандыла.
Аны кёргенимде, ёлгенча болуп, Аны аякъларына аудум. Ол, онг къолун мени юсюме салып, манга былай айтды: «Къоркъма! Биринчи да, Ахыргъы да Менме.