2 Я Раббий, огъурсуз адамдан мени къутхар, зулмучудан мени сакъла.
Мени жюрегим хазырды, Аллах, мени жюрегим хазырды; зикир айтырыкъма эмда махтау саллыкъма.
Ол себепден Мен ачыуум бла ант этгенимча, ала Мени берлик ырахатлыгъыма кирлик тюйюлдюле“ дегенме».
Исса уа, аланы ойлашыуларын билип: «Сиз жюреклеригизде аманны нек ойлашасыз?
Исса уа, аланы жюрек ойлашыуларын билип, сабийни алып, аны Кесини аллында сюеп,
Ол себепден, Раббий келгинчи, замандан алгъа бир тюрлю сюд да этмегиз. Ол а къарангыда жашырылгъанланы жарыкъгъа чыгъарыр эм адамланы жюреклериндеги ниетлерин ачыкъ этер. Ол заманда уа хар кимге да махтау Аллахдан болур.