1 Акъылсыз адам кесини жюрегинде: «Аллах жокъду», – дегенди. Ала терсине айланнгандыла, жийиргенчли ишле этгендиле, игилик этген жокъду.
Манга жазыкъсын, Раббий, нек десенг мен къарыусузма; мени сау эт, Раббий, нек десенг мени сюеклерим титирейдиле.
Хорну таматасына: «Жоюп къойма» атлы макъам бла айтылады. Асафны зикири. Жыр.
Жангы айлада, белгили заманда, бизни байрам кюнюбюзде сур быргъы согъугъуз,
Нек десенг Сенден тилек этгенлени барына да, Раббий, Сен ахшылыкълыса, мархаматлыса эм кёп ырахматлыса.
«Ол Мени сюйгени ючюн, аны къутхарлыкъма; ол Мени атымы билгени себепли, аны къорууларыкъма.