17 Мен къулунга ахшылыкъ кёргюзт, сора жашарма эм Сени сёзюнгю тутарма.
Аны жаны чыгъады, сора ол андан жаратылгъан топуракъгъа къайтады. Ол кюнде аны битеу сагъышлары жокъ боладыла.
Мени биргеме ётмек ашагъан, мен анга ышаннган, мени эм иги тенгим окъуна, манга табанын кётюрдю.
Мен: «Раббий! Манга жазыкъсын, мени жанымы сау эт; нек десенг мен Санга къажау гюнях этгенме», – дегенме.
Раббий, мени жанымы энтда къутулт, Сени мархаматынгы хатеринден мени къутхар,
Исса, муну эшитип: «Бу ауруу ёлюмге тюйюлдю; Аллахны махтауунады, аны юсю бла Аллахны Уланы махтаулу болур ючюндю», – деди.