15 Сени буйрукъларынгы юсюнден ойлашама эмда Сени жолларынга къарап турама.
Жер башында аны урлугъу кючлю боллукъду, тюзлени тукъумуна ыразылыкъ берилликди.
Раббийни оноуу уа ёмюрге да турады, Аны жюрегини муратлары тукъумдан тукъумгъадыла.
Сен адам улуладан аламатса; Сени ауузунгдан шафауат тёгюлгенди; ол себепден Аллах Санга ёмюрлеге да ыразы болгъанды.
Аланы суулары таууш этсинле, кёмюкленсинле, аланы толкъунланыуларындан таула титиресинле.
Сора битеу Санга ышаннганла къууанырыкъдыла, ёмюрледе къууанч зикир айтырыкъдыла, Сен да алагъа жакълыкъ этериксе эмда Сени атынгы сюйюучюле Сени бла махтанырыкъдыла.
Мен терен батмакъгъа батып къалгъанма, аякъ басар жерим да жокъду. Сууланы теренине киргенме эмда аланы къаты барыулары мени алып кетедиле.
Бизге къара, Раббий! Къачаннга дери чамланып турлукъса? Кеси къулларынга жазыкъсын.
Раббий патчахлыкъ этеди: халкъла титиресинле! Ол, керупла юсюнде олтуруп турады: жер да къалтырасын!
Кесини билек кючюн кёргюзтгенди: ёхтемлени аланы жюреклерини ойлашыулары бла чачханды.
Сора аланы кесини юйюне келтирип, алагъа аш берди эмда Аллахха ийнаннганына, битеу юйюрю бла бирге къууанды.
Кёк да, сыйлы абустолла да, файгъамбарла да, аны башына келгеннге къууаныгъыз; нек десегиз Аллах анга сюд этип, дертигизни жетдиргенди», – деп къычырыкъ этдиле.