12 Алгъышлыса Сен, Раббий! Мени жорукъларынга юйрет.
Хорну таматасына: Дауутну зикири.
Ол Сенден жашау тилегенди, – Сен анга ёмюрден ёмюрге да кёп жашау кюнле бергенсе.
Раббий, Сен а аланы хыликкя этериксе, Сен битеу миллетлени масхара этериксе.
Кёкдеги къанатлыланы да эм тенгиздеги чабакъланы да, битеу тенгиз жол ызла бла жюрюгенлени да, барын да аны аякъ тюбюне салгъанса.