4 Сен желлени Кесинге мёлекле, жаннган отну Кесинге къуллукъ этиучюле этесе.
Кёкдеги къанатлыла аланы къатларында жашайдыла, бутакъланы арасындан ауазларын чыгъарадыла.
Аллахым! Мен кюндюз къычырыкъ этеме, Сен да манга тынгыламайса, – кече да манга тынчлыкъ жокъду.
Раббий, Сен муну кёргенсе, тынгылап къойма. Раббий! Менден узакъ болма.
Сора битеу Санга ышаннганла къууанырыкъдыла, ёмюрледе къууанч зикир айтырыкъдыла, Сен да алагъа жакълыкъ этериксе эмда Сени атынгы сюйюучюле Сени бла махтанырыкъдыла.
Сен бизни тузакъгъа тюшюргенсе, аркъабызгъа ауур жюк салгъанса,
Сора адам неди, Сен аны эсингде тутар кибик, адам улу да неди, Сен аны къайгъысын этер кибик?
Сыналыугъа чыдагъан адам насыплыды; нек десегиз ол, сыналып, Раббий Аны сюйгенлеге берирге айтхан жашауну тажын аллыкъды.
Сюрюучюлени Башчысы келген заманда уа, сиз мууал болмазлыкъ махтау таж алырсыз.
Эмда жангы зикир айтадыла: «Сен тийишлисе китапны алыргъа эм аны юсюнден мухурларын ачаргъа; нек десенг Сен союлгъанса эм Кесинги къанынг бла хар тукъумдан эм хар тилден, хар халкъдан эм хар миллетден бизни Аллахха жулугъанса