4 Сени жанынгы къабырдан къутхарады, санга мархаматы бла эм ырахматы бла ахшылыкъ этеди.
Нек десегиз кёк жерден къалай бийик эсе да, Раббийни мархаматы да Андан къоркъгъанлагъа алай уллуду.
Ачыуланыуу хар заманнга тюйюлдю, чамланыуу да ёмюрге тюйюлдю.
Раббий! Сен мени ачыуунг бла айыплама эмда манга чамланыуунг бла азап салма.
Биз эшитгенибизни эм билгенибизни эм бизни аталарыбыз бизге айтханланы ангылатырма.
Ол, бир зат да кёрмей, не ашамай, не ичмей, юч кюн турду.