Мен абыннган заманда уа, ала къууаннгандыла эм жыйылгъандыла, манга къажау аман айтыучула жыйылгъандыла, не ючюн этгенлерин билмейме, тохтаусуз аманны къуйгъандыла,
Ата! Сен Манга берген адамла, Мен болгъан жерде Мени биргеме болуп, Сен Манга берген аламатлыгъымы кёрюрлерин сюеме; нек десенг дуния къуралырдан алгъа Мени сюйгенсе.
Дагъыда мен тахтадан уллу ауазны: «Ма, Аллахны чатыры адамланы арасындады. Ол ала бла жашарыкъды; ала Аны халкъы боллукъдула, Аллах Кеси да, ала бла болуп, аланы Аллахы боллукъду.