7 Нек десегиз Раббий тюзлюклюдю, тюзлюкню сюеди, Аны бетин тюзлюклю адам кёрлюкдю.
Я Раббий, къачаннга дери, мени ёмюрге дерими унутуп турлукъса? Бетинги менден къачаннга дери жашырып турлукъса?
Раббий, мени ауузума къалауур сал эмда мени ауузуму эшиклерин сакъла.
Мени манга салыннган тузакъладан, законсузланы башы жабылгъан уруларындан, сакъла.
Сени патчахлыгъынгы аламатлыгъын билдирсинле эмда Сени къудуретинги юсюнден айтсынла.
Хатерлиди эм ырахматлыды Раббий, уллу тёзюмлюдю эм кёп мархаматлыды.
Раббийге ышан эмда ахшылыкъ эт, жерде жаша эмда къоркъуусузлукъда бол.
Жаным, сен мудах нек боласа эмда нек жунчуйса? Аллахха ышан, нек десенг мен энтда Анга махтау саллыкъма, мени Къутхарыучума эм мени Аллахыма.
Раббий! Мени душманларым ючюн, Сени тюзлюгюнг бла манга жол башчы бол; Сени жолунгу мени аллымда тюзет.
Аллах излеген къурман сыннган кёлдю. Сыннган эм ууалгъан жюрекни, Аллах, Сен сан этмей къоярыкъ тюйюлсе.
Бары да тайгъандыла, бирча жараусуз болуп къалгъандыла. Ахшылыкъ этген жокъду, жангыз биреу да жокъду.
Законсузлукъ этиучюледен мени къутхар, къан ичиучюледен къутулт.
Сен тюйюлмюсе, Аллах, бизни алгъын атып къойгъан эм бизни аскерлерибиз бла чыкъмагъан?
Такъырлыкъда бизге болушлукъ бер; нек десенг адамны къоруулауу фанады.
Нек десенг жашаудан эсе Сени мархаматынг игиди. Мени ауузум Санга махтау саллыкъды.
Сен тилекни къабыл этесе, хар инсан да болушлукъ излеп Санга келеди.
Анга ёлюмню сауутларын хазырлагъанды, Кесини окъларын кюйдюрюучю окъла этеди.
Кеслерини жюреклеринден: «Аланы чачып къояйыкъ», – дегендиле эмда жер башында Аллахха жыйылыучу жерлени барын да кюйдюргендиле.
Жилянны балалары! Огъурсуз болгъаныгъызлай, сиз огъурлуну айтыргъа къалай болалырсыз? Нек десегиз аууз жюрекдегин айтады.