13 «Аланы тамакълары ачыкъ къабырды; тиллери бла алдайдыла». «Жилянны ууу аланы эринлериндеди».
Раббий, мени ауузума къалауур сал эмда мени ауузуму эшиклерин сакъла.
Раббийге ышан эмда ахшылыкъ эт, жерде жаша эмда къоркъуусузлукъда бол.
Раббий! Мени душманларым ючюн, Сени тюзлюгюнг бла манга жол башчы бол; Сени жолунгу мени аллымда тюзет.
Акъылсыз адам кесини жюрегинде: «Аллах жокъду», – дегенди. Ала терсине айланнгандыла эмда жийиргенчли аманлыкъла этгендиле. Ахшылыкъ этген жокъду.
Аман адамла туугъан заманларындан окъуна тюз жолдан таядыла, жалгъан айтып аналарыны къарынында заманларындан бери окъуна ажашадыла.
Бары да жолдан тайгъандыла, бири да къалмай жараусуздула: игилик этген жокъду, жангыз биреу да жокъду».
Чыртда угъай! Хар адам ётюрюкчю эсе да, Аллахны тюз сёзлю болгъаны билинсин, Китапда: «Сен сёзлерингде тюзлюклю чыгъарыкъса эм сюдюнгде хорларыкъса», – деп жазылгъаны кибик.