Мында иудейлилени бла башха миллетлилени арасында башхалыкъ жокъду; нек десегиз Раббий барысында да бирди, Аны чакъыргъанланы барына да Аны байлыгъы кёпдю.
Алай бла Аллахны ахшылыгъын эм къатылыгъын кёресе. Ол тайып къалгъанлагъа къатыды; санга уа, Аны ахшылыгъында турсанг, ахшылыкълыды; турмасанг а, сен да кесилип тюшериксе.
Аланы жюреклери жапсарылып, сюймеклик бла бирлешип, хар не жаны бла да толу ангылаудан бай болуп, ала Аллах Ата ны тасхасын – Масихни ангылар ючюн алай этеме.
Алай а Масих Исса, Анга ийнанып ёмюрлюк жашау аллыкъ адамлагъа мени юлгю этип, мардасыз тёзюмюн мени юсюмде биринчи кёргюзтюр ючюн, манга мархамат этгенди.
Бу ёмюрде байлагъа айтып ангылат, ала кеслерин уллудан кёрмесинле эм ышаннгысыз байлыкъларына ышанмасынла, алай а бизге зауукълукъгъа хар затны да эркин берген жашау бериучю Аллахха ышансынла.
Бу нюрле, бир заманда Нухну кюнлеринде кеме ишленнген кезиуде Аллахны тёзюмлюк бла сакълагъанына къарамай, Анга боюн салмагъан эдиле. Ол кемеде бир къауум адам, тюзюн айтсакъ, сегиз адам суу къыямадан къутулгъандыла.
Раббий Кесини берген сёзюн толтурургъа мычымайды, бир къауумла мычыгъаннга санагъанлары кибик; алай а бизге кёп тёзюп турады. Нек десегиз бир адамны да жоюлурун сюймейди, алай а битеу адамланы тобагъа къайтышырларын сюеди.
Ма, эшикни къатында сюелип, аны къагъып турама: Мени ауазымы эшитип, эшигин ким ачса да, аны къатына кирликме эм аны бла, ол да Мени бла ушхууур ашарыкъбыз.