Ол ийнаннган кёп халкъны уа жюреклери да, жанлары да бир эди. Аладан бир киши да кесини мюлкюне кесимикиди демей эди; битеу болгъан затларын бирбирлери бла юлеше эдиле.
Нек десегиз Масих да Кесини кёлюне жараргъа кюрешмегенди, алай а: «Санга аман айтыучуланы бедиш сёзлери Мени юсюме тюшгендиле», – деп жазылгъаныча болгъанды.
Бу нюрле, бир заманда Нухну кюнлеринде кеме ишленнген кезиуде Аллахны тёзюмлюк бла сакълагъанына къарамай, Анга боюн салмагъан эдиле. Ол кемеде бир къауум адам, тюзюн айтсакъ, сегиз адам суу къыямадан къутулгъандыла.
Раббий Кесини берген сёзюн толтурургъа мычымайды, бир къауумла мычыгъаннга санагъанлары кибик; алай а бизге кёп тёзюп турады. Нек десегиз бир адамны да жоюлурун сюймейди, алай а битеу адамланы тобагъа къайтышырларын сюеди.