Патчах да алагъа жууапха: „Кертисин айтама сизге: сиз муну Мени бу эм гитче къарындашларымдан бирине этгенигиз себепли, аны Манга этгенсиз“ деп айтырыкъды.
Бу ишле болгъандан сора уа, Пауул, Македонияны бла Ахаяны юсю бла озуп, Иерусалимге барыргъа ниет этди. «Анда бираз тургъандан сора мен Римни да кёрюрге керекме», – деп айта эди.
Нек десегиз мени кереклими Македониядан келген къарындашла толтургъан эдиле, алай бла мен сизни бир зат бла да къыйнамазгъа кюрешгенме эм кюрешген да этерикме.
Нек десегиз биз Македониягъа келгенибизде, чархыбыз бир тюрлю тынчлыкъ тапмагъан эди, алай а биз хар жанындан да къысылгъан эдик: тышындан – чабыуулла, ичибизде – къоркъуула бар эдиле.
Эмда Македониячыла мени бла келип сизни уа хазыр болмай тургъаныгъызлай тапсала, «сиз» демейме, биз аллай бир ышаныулукъ бла махтаннганлай, айыплы болмаз ючюн эди.
Нек десегиз Раббийни сёзю сизден жаланда Македонияда бла Ахаяда жайылып къалмагъанды, алай а сизни Аллахха ийнаннганыгъызны хапары хар жерде да эшитилгенди, алай бла аны юсюнден бизни айтыргъа кереклибиз жокъду.
Македониягъа кете туруп, мен сенден тилегенимча энтда да тилейме: Эфесде къал эмда жалгъан окъуула жайгъан адамланы тый. Ала бош таурухла бла эм ахыры болмагъан генеалогияла бла кюрешмесинле деп буюр.