8 Жашай эсек да, Раббий ючюн жашайбыз, ёле эсек, Раббий ючюн ёлебиз. Ол себепден, жашай эсек, неда ёле эсек да, хар заманда да Раббийнибиз.
Аллах а ёлгенлени тюйюл, сауланы Аллахыды, нек десегиз Аллахха бары да саудула», – деди.
Бу сёзню уа, Петер къаллай ёлюм бла ёлюп Аллахха махтау саллыгъын билдирир ючюн айтхан эди. Исса, муну айтханлай, анга: «Мени ызымдан кел», – деди.
Дауут кесини заманында Аллахны буйругъуна кёре къуллукъ этип, ауушханды эм кесини аталарыны жанларында асыралгъанды, чиримекликни да сынагъанды;
Алай а мен бир затха да къайгъырмайма эм кеси жашаууму аямайма, мен ишими – Раббий Иссадан алгъан къуллугъуму, Аллахны шафауатыны юсюнден Хайыр Хапарны адамлагъа билдириу къуллугъуму – къууанч бла этип бошагъа эдим анса.
Пауул а бизге жууапха: «Неди сизни бу этгенигиз? Жиляп мени жюрегими нек сындырасыз? Мен тутмакъ болгъан угъай да, Раббий Иссаны аты ючюн Иерусалимде ёлюрге да хазырма», – деди.
Хар ким кесини кезиуюнде: биринчи тиргизилген Масихди, андан сора Аны келген заманында Масихникиле тиргизилликдиле.
Сагъайып тура эсек да, неда жукълай эсек да, Масих, биз Аны бла бирге жашар ючюн, бизни ючюн ёлгенди.
Сора мен: «Былай жаз: мындан арысында Раббийге ийнаныулары бла ёлгенле насыплыдыла!» – деп кёкден манга айтхан ауазны эшитдим. «Алайды, – дейди Нюр, – Ала урунууларын бошап тынчайырыкъдыла, аланы этген ишлери да аланы ызларындан барлыкъдыла».