11 Кёл салыудан къарыусуз болмагъыз, нюр бла жаныгъыз, Раббийге къуллукъ этигиз.
Законсузлукъланы кёбейгенини себебинден, кёпледе сюймеклик сууурукъду.
Аны бийи уа анга жууапха: „Аман, эринчек къул! Мен сепмеген жеримден оргъанымы, чачмагъан жеримден жыйгъанымы сен биле эдинг.
Ол Раббийни жолуна юйретилген эди эм нюрден жанып, Раббийни юсюнден тюз айта эм тюз юйрете эди, кеси уа жаланда Ахияны сууда кёмюлдюрюуюн биле эди.
Иудейлилени аман ниетлери бла манга сынатхан къыйынлыкъларыны арасында мен уллу сабыр акъыллылыкъ бла эм кёп жилямукъла бла Раббийге къуллукъ этгенме.
Нек десенг Раббийни чакъырыуун алгъан заманында къул болгъан адам, Раббийни азатыды; аны кибик азат болуп чакъырылгъан да Масихни къулуду.
Урлагъан адам энди урламасын. Андан эсе, кесини къоллары бла хайыр этип, урунсун, керекли болгъан адамгъа да берир заты болсун.
Бийле, сизни да кёкледе Бийигиз болгъанын билип, къулларыгъызгъа тюзлюк бла эм тенглик бла къарагъыз.
Андан сора да ала, ишлемей тургъанлары себепли, юйлеге кирип айланыргъа юйренедиле эм бош тургъан бла да къалмай, алай а жаншакъ да боладыла, башхаланы ишлерине къатышадыла эм жарамагъан затланы айтадыла.
Ол себепли биз, титиремезлик патчахлыкъны алгъаныбызгъа кёре, Аллахны шафауатын тутайыкъ; аны бла уа Аллахны сыйлы кёрюу бла эм Аллахдан къоркъуу бла Аны ыразы этип къуллукъ этейик.
Сау этилир ючюн, кеси гюняхларыгъызны бир-биригизге айтып ачыкъ этигиз эм бири-биригиз ючюн тилек этигиз; тюзлюклюню къаты тилеги кёп зат этерге болаллыкъды.
Нюрню юсю бла хакъ кертиге боюн салып жанларыгъызны тазалагъансыз, кёзбаусуз къарындаш сюйюуге жетгенсиз, алай бла таза жюрекден бир-биригизни сюйгенлей туругъуз.
Хар неден да бег’а бир-биригизге жюрекден сюймеклигигиз болсун; нек десегиз сюймеклик кёп гюняхланы жабады.
Алай а санга къажау айтыр затым барды: сен кесинги биринчи сюймеклигинги къойгъанса.