Аллах манга берген шафауатха кёре, сизни хар биригизге да айтама: кеси юсюгюзден кереклисинден кёп ойлашмагъыз; алай а Аллах хар биригизге да юлешип берген ийманыгъызны мардасына кёре эслилик бла ойлашыгъыз.
Ол адам а аллах аталгъан, неда адамла табыннган хар затха къажау турлукъду эм барындан да кесин уллугъа санарыкъды, алай бла ол, кесин Аллах сундуруп, Аллах кибик, Аллахны табыныучу юйюнде олтурлукъду.
Бу ёмюрде байлагъа айтып ангылат, ала кеслерин уллудан кёрмесинле эм ышаннгысыз байлыкъларына ышанмасынла, алай а бизге зауукълукъгъа хар затны да эркин берген жашау бериучю Аллахха ышансынла.
Ол къаллай бир махталып эм къайнап жашагъан эсе да, анга аллай бир къыйынлыкъ бла ачыу беригиз. Нек десегиз ол кесини жюрегинде: „Патчах болуп олтурама, тул къатын тюйюлме, бушуу да кёрлюк тюйюлме!“ – дейди.
Нек десенг сен: Мен байма, бай болгъанма, бир керекли затым да жокъду, – дейсе; сен а насыпсыз да, жазыкъ да, факъыр да, сокъур да, къымыжа да болгъанынгы уа билмейсе.