Аш къарын ючюндю, къарын да аш ючюндю; алай а Аллах аланы экисин да жокъ этерикди, чархларыбыз а саякълыкъ ючюн тюйюл, Раббий ючюндю, Раббий да чарх ючюндю.
Бир заманлада биз барыбыз да аллайла эдик, гюняхлы табийгъатыбыз сюйгенни эм акъылыбызгъа келгенни этип, адам табийгъатыбызны кюсегенлерине кёре жашай эдик. Бизни барыбызны да Аллахны чамланыуу сакълай эди.