Ала, орамда олтуруп, бир бирлерине: „Биз сизге сыбызгъы сокъдукъ да сиз тепсемедигиз, биз сизге мудах жырла жырладыкъ да сиз жилямадыгъыз“ деп къычыргъан сабийлеге ушайдыла.
Петер, туруп, ала бла кетди; ол келгенлей, аны огъаргъы отоугъа элтдиле эм битеу башсыз къатынла жиляп аны аллына келдиле. Табита ала бла жашагъан кезиуюнде этген кёлеклерин бла чепкенлерин Петерге кёргюзтдюле.