Ол алагъа муну айтхан заманда, бир тамата адам, Аны къатына келип, Анга сежда эте: «Мени къызым энди ёле турады; алай а, келип, аны юсюне къолунгу салсанг, ол сау къаллыкъды», – деди.
Сора, къатына келип, Аны уятып: «Устаз! Устаз! Жоюлабыз!» – дедиле. Ол а, туруп, желни да, сууну толкъунланыуун да тыйды. Ала тохтадыла эмда шошлукъ болуп къалды.