52 Ол заманда Исса анга: «Къылычынгы жерине къайтар! Нек десенг къылыч алгъанла барысы да къылычдан жоюлурла.
Мен а сизге айтама: огъурсузгъа къажау турма. Алай а сени онг жаягъынга ким урса да, анга экинчисин да бур.
Кесигиз ючюн дерт жетдирмегиз, сюйюлюннгенле, алай а муну Аллахны чамланыууна бошлап къоюгъуз. Нек десегиз Китапда: «Дерт жетдириу Мениди, Мен тийишлисин берирме, – дейди Раббий», – деп жазылгъанды.
Сакъ болугъуз, бир киши да аманлыкъгъа аманлыкъ бла жууап этмесин; алай а хар заманда бир-биригизге да эм барына да ахшылыкъны излегиз.
Аманлыкъгъа аманлыкъ бла неда аман сёзге аман сёз бла жууап этмегиз. Ол угъай эсенг, алгъыш этигиз; нек десегиз сиз алгъышлы болургъа чакъырылгъансыз.
Жесирге элтген адам, ол кеси да жесирликге кетер; къылыч бла ёлтюрген адам, ол кеси да къылыч бла ёлтюрюлюр. Бу болумлада сыйлыла тёзюмлю болуп ийманда турургъа керекдиле.
Ала сыйлыланы эмда файгъамбарланы къанларын тёкгенлери ючюн, Сен алагъа ичерге къан бердинг; ала мынга тийишлидиле», – дегенин эшитдим.