45 Сора сохталарына келип, алагъа: «Энтда жатып жукълапмы турасыз? Ма, заман жууукълашханды, Адам Улу гюняхлыланы къолларына бериледи!
Ол алагъа: «Шахарда быллай адамгъа барып, былай айтыгъыз: „Устаз: ,Энди заманым жууукълашды, Къутхарылыу байрамны сохталарым бла бирге сени юйюнгде этейим‘, – дейди“ деп айтыгъыз», – деди.
«Эки кюнден сора Къутхарылыу байрам боллугъун билесиз, ол заманда Адам Улу къачха керилирге берилликди», – деди.
Дагъыда, аланы къоюп, арлакъ барып, ол сёзню айтып, ючюнчю кере да тилек этди.
Туругъуз, кетейик! Ма, Мени сатхан жууукълашханды!» – деди.
Сора, бир кесек арлакъ барып, жерге аууп, амал бар эсе, бу сагъат Андан кери болурун тилек этип:
Мен хар кюнден табыныучу юйде сизни бла болуп тургъан эдим, сиз Манга къолугъузну тийдирмеген эдигиз. Бу уа сизни сагъатыгъызды, къарангылыкъ бийлеген кезиудю», – деди.
Исса уа алагъа жууапха: «Адам Улуну махтаулу болур сагъаты келди.
Энди Мени жаным къайгъыдады; сора Мен не айтайым? Ата! Ол сагъатдан Мени къутхар депми айтайым? Алай а Мен ол сагъат ючюн келгенме.
Къутхарылыу байрамны аллында Исса, Аны бу дуниядан Атасына кетер сагъаты жетгенин билип, Кесини дунияда болгъанларын сюйюп, аланы ахырына дери сюйгенин иш бла кёргюзтдю.
Бу сёзледен сора Исса, кёзлерин кёкге кётюрюп, былай айтды: «Ата! Сагъат жетди: Уланынгы махтаулу эт, Уланынг да Сени махтаулу этсин.