44 Дагъыда, аланы къоюп, арлакъ барып, ол сёзню айтып, ючюнчю кере да тилек этди.
Къайтып келип, аланы дагъыда жукълап тургъанларын кёрдю; нек десегиз аланы кёзлерин жукъу басхан эди.
Сора сохталарына келип, алагъа: «Энтда жатып жукълапмы турасыз? Ма, заман жууукълашханды, Адам Улу гюняхлыланы къолларына бериледи!
Тилек этгенде уа, мажюсюлеча артыкъ айтмагъыз; нек десегиз ала кеслерини кёп сёзлери бла эшитиллик сунадыла.
Аны кибик, умут юзмей хар заманда тилек этип турургъа керекди деп, алагъа бу оюм берген таурухну айтды:
Мен, андан къутулур ючюн, юч кере Раббийден тилек этген эдим.