4 Эмда Иссаны, хыйлалыкъ бла тутуп, ёлтюрюрге кенгешлеринде бегим этдиле;
Дунияны патчахлары къозгъаладыла, башчылары да Раббийге эм Ол майлагъаннга къажау бирге кенгешедиле.
Фарисейле уа чыгъып, Иссаны къалай жояйыкъ деп Анга къажау кенгеш этдиле. Ол а муну билип андан кетди.
Жилянла! Уу жилянланы туудукълары! Сизни жаханимге тюшюрлюк хукмудан сиз къачып къалай къутулурсуз?
Эки кюнден сора Къутхарылыу байрам эм ачымагъан ётмеклени байрамы болургъа керек эди. Баш дин къуллукъчула бла дин алимле Иссаны хыйлалыкъ бла тутуп алып, ёлтюрюрге амал излей эдиле.
Ол кюнден башлап Иссаны ёлтюрюрге бегим этдиле.
«Эй, хар тюрлю хыйладан бла хар тюрлю аманлыкъдан толгъан, ибилисни баласы, хар тюзлюкню душманы! Раббийни тюз жолларын терсине бурургъа кюрешгенинги къоярыкъ тюйюлмюсе?
Ол, бизни халкъыбызгъа хыйлалыкъ этип, аталарыбызгъа къыйынлыкъ бергенди; аланы сабийлери жашамасынла деп, жангы туугъан сабийлерин атып къояргъа зорлагъанды.
Алай а, жилян кесини хыйлачылыгъы бла Хауаны терилтгени кибик, сизни да акъылларыгъыз, Масиххе тюз ниетлиликден тайып, бузулурла деп къоркъама.