18 Ол алагъа: «Шахарда быллай адамгъа барып, былай айтыгъыз: „Устаз: ,Энди заманым жууукълашды, Къутхарылыу байрамны сохталарым бла бирге сени юйюнгде этейим‘, – дейди“ деп айтыгъыз», – деди.
Сизге биреу бир зат айтса уа, „Ала Раббийге керекдиле“ деп жууап этигиз; ол аланы олсагъат берип иер», – деди.
Насийхатчыла деп да айтылмагъыз, нек десегиз сизни Насийхатчыгъыз жангыз Масихди.
Сиз а устазла деп айтылмагъыз; нек десегиз сизде Устаз жангыз Масихди, сиз а барыгъыз да къарындашласыз.
Сохтала, Исса алагъа буюргъанча этип, Къутхарылыу байрамны ашын хазырладыла.
«Эки кюнден сора Къутхарылыу байрам боллугъун билесиз, ол заманда Адам Улу къачха керилирге берилликди», – деди.
Олсагъат, Иссаны къатына келип ол: «Салам, Устаз!» – деп, Аны уппа этди.
Ол муну айта тургъан заманда, синагоганы таматасыны юйюнден адамла келип, таматагъа: «Къызынг ёлгенди; Устазны энди неге къыйнайса?» – дедиле.
Мен хар кюнден табыныучу юйде сизни бла болуп тургъан эдим, сиз Манга къолугъузну тийдирмеген эдигиз. Бу уа сизни сагъатыгъызды, къарангылыкъ бийлеген кезиудю», – деди.
Муну айтханлай, барып кесини эгечи Мариямны жашыртын чакъырып: «Устаз мындады, Ол сени чакъырады», – деди.
Исса уа алагъа жууапха: «Адам Улуну махтаулу болур сагъаты келди.
Къутхарылыу байрамны аллында Исса, Аны бу дуниядан Атасына кетер сагъаты жетгенин билип, Кесини дунияда болгъанларын сюйюп, аланы ахырына дери сюйгенин иш бла кёргюзтдю.
Бу сёзледен сора Исса, кёзлерин кёкге кётюрюп, былай айтды: «Ата! Сагъат жетди: Уланынгы махтаулу эт, Уланынг да Сени махтаулу этсин.
Исса анга: «Мариям!» – деди. Мариям, айланып, Анга чюйютча: «Раббуни!» – деди; аны магъанасы уа: «Устаз» демекди.
Сора Аны тутаргъа излей эдиле, алай а Анга бир киши да къолун тийирмеди; нек десегиз алыкъа Аны заманы жетмеген эди.
Исса алагъа: «Мени заманым алыкъа келмегенди, сизге уа къачан да тап заманды.
Бу байрамгъа сиз барыгъыз. Мен а бу байрамгъа алыкъа бармайма, нек десегиз Мени заманым алыкъа жетмегенди», – деди.