Ол муну айта тургъан заманда, ма аланы жарыкъ булут жапды, сора булутдан бир ауаз: «Бу – Мени ыразылыгъым Анда болгъан, Мени Сюйюлюннген Уланымды; Анга тынгылагъыз», – деди.
Ол, Иссагъа кече келип, Анга: «Устаз! Сен Аллахдан келген Устаз болгъанынгы биз билебиз; нек десенг бир киши да, Аллах аны бла бирге болмаса, Сен этген илишанланы эталлыкъ тюйюлдю», – дегенди.
Ала, Ахиягъа келип, анга: «Устаз! Ол, Кеси сени бла Иорданны ары жанында болгъан эм Аны юсюнден сен шагъатлыкъ этген, ма, Ол адамланы сууда кёмюлдюреди эм бары да Анга барадыла», – дедиле.
Аны энди къулнуча тюйюл, къулдан бийик, сюйюлюннген къарындашныча, ызына алырса. Ол манга бек багъалыды, санга уа кеси адамынгча да, Раббийни адамыча да, андан да бек багъалы боллукъду.