37 Ахырында ол: „Уланымдан уялырла“ деп, алагъа кесини уланын ийгенди.
Ол дагъыда алгъыннгыладан да кёп, башха къулларын ийгенди. Алагъа да алай этгендиле.
Алай а жюзюмчюле уланын кёрюп, бир-бирлерине: „Бу, мюлкге ие боллукъду; барып, аны ёлтюрейик да аны мюлкюне ие болайыкъ“ дегендиле.
Ол заманда кёкледен: «Бу Мени сюйюлюннген Уланымды; Мен Анга ыразыма», – деген ауаз келди.
Бахчаны иесини бек сюйген жангыз бир уланы бар эди. Ахырында, „Уланымдан уялырла“ деп аны да алагъа ийгенди.
Ол заманда жюзюм бахчаны иеси: „Мен не этейим? Сюйюлюннген уланымы иейим, аны кёрюп, уялыр эселе уа“ дегенди.
Аллахны бир киши бир заманда да кёрмегенди; Атаны къучагъында болгъан жангыз Уланыды Аны танытхан.
Мен да кёргенме эм Ол Аллахны Уланы болгъанына шагъатлыкъ этгенме», – деди.
Нек десенг Аллах дунияны алай бек сюйгенинден, Кесини жангыз Уланын, Анга ийнаннган хар адам, жоюлмай, ёмюрлюк жашаулу болур ючюн бергенди.