«Оюм берген башха таурухха да тынгылагъыз. Жер иеси бир адам болгъанды; ол жюзюм бахча орнатып, тёгерегине буруу этгенди, аны ичинде жюзюм эзиучю орун къазгъанды, къала ишлегенди, сора аны жюзюмчюлеге жалгъа берип, узакъгъа кетгенди.
Ол заман жолгъа атлана туруп, кесини юйюн къоюп, кесини къулларына эркинлик, хар бирине кесини ишин берип, эшик сакълаучугъа да жукъламай сакъ турургъа буйрукъ этип кетген кишиге ушашды.
Алай бла, эй сюйюлюннген къарындашларым, къаты, деменгили болугъуз, хар заманда да Раббийни ишинде жетишимли болугъуз; Раббийни жолунда урунууугъуз бошуна болмагъанын билигиз.