34 Исса, алагъа жазыкъсынып, аланы кёзлерине тийди. Олсагъат аланы кёзлери ачыл дыла, андан ары экиси да Аны ызындан кетдиле.
Раббий сокъурланы кёзлерин ачады, Раббий гуппурланы тюзетеди, Раббий тюзлюклюлени сюеди.
Сора Исса къайыкъдан чыгъып, кёп адамланы кёрдю; Аны алагъа жаны ауруп, аланы ауругъанларын сау этди.
Исса уа, сохталарын чакъырып, алагъа: «Халкъгъа жаным ауруйду, ала энди юч кюнню Мени къатымда турадыла, ашаргъа затлары уа жокъду. Ашатмагъанлай иерге уа сюймейме; алайсыз ала жолда къарыусуз болуп къалырла», – деди.
Ала Анга: «Раббий! Бизни кёзлерибиз ачылсынла деп тилейбиз», – дедиле.
Сора ала, Иерусалимге жууукълашып, Бейтпагейге, Зейтун таууна жетгенлей, Исса сохталарындан экисин ийип,
Исса ол тиширыуну къолуна тийгенлей, аны аурууу кетип къалды; сора тиширыу, туруп, алагъа шапалыкъ этди.
Исса аланы кёзлерине тийип: «Сизни ийнаныуугъузгъа кёре сизге болсун», – деди.
Жыйын халкъны кёргенинде, ала къыйналып, сюрюучюлери болмагъан къойла кибик чачылып айланнганларына Иссаны алагъа жаны ауруду.
Исса, аны халкъдан бир жанына элтип, Кесини бармакъларын аны къулакъларына сугъуп, тюкюрюп, аны тилине тийди
Сора ол олсагъатдан кёрюп башлады эм Аллахха махтау сала, Иссаны ызындан тебиреди. Битеу халкъ да, муну кёрюп, Аллахха махтау берди.
Ол заманда Исса: «Къоюгъуз, жетер!» – деди. Сора, къулну къулагъына тийип, аны сау этди.
Ол къатынны кёрюп, Раббий анга жазыкъсынып: «Жиляма», – деди.
Сен аланы кёзлерин ачар ючюн, ала къарангылыкъдан жарыкъгъа, шайтанны оноуундан Аллахха къайтышыр ючюн, Манга ийнаныу бла гюняхларындан кечгинлик алыр ючюн эм сыйлы болгъанла бла бирге юлюшлю болур ючюн сени энди алагъа иеме“ деп айтханды.
Ол себепден Исса, Аллахха къуллукъ этиую бла мархаматлы эм ышаннгылы Баш Дин Къуллукъчу болуп, халкъны гюняхларын кечдириучю къурман болур ючюн, хар не жаны бла да къарындашларына ушаргъа керек эди.
Ахырында, барыгъыз да бир акъыллы, жазыкъсыныучу, къарындаш сюйюучю, жумушакъ жюрекли, шуёхлукъну сюйюучю, сабыр акъыллы болугъуз.