Ала кетгенден сора уа, Раббийни бир мёлеги Юсюпге тюшюнде кёрюнюп: «Тур, Сабийни да, Аны анасын да алып, Мисирге къач, мен санга айтхынчы, анда тур; нек десенг Сабийни ёлтюрюр ючюн, Ирод Аны излерге тебирегенди», – деди.
Сора, къатына келип, Аны уятып: «Устаз! Устаз! Жоюлабыз!» – дедиле. Ол а, туруп, желни да, сууну толкъунланыуун да тыйды. Ала тохтадыла эмда шошлукъ болуп къалды.