22 Анда бир Кенанлы тиширыу, ол жерледен чыгъып, Анга: «Дауут Улу, Раббий! Манга жазыкъсын! Мени къызымы жин къаты азапландырады», – деп къычыра эди.
Хорну таматасына: къыл къобузла бла. Дауутну зикири.
Хар неге да кючю жетген Раббий бизни биргебизгеди, Якъупну Аллахы бизни жакъчыбызды.
Раббий! Мени чамланыуунг бла айыплама эмда манга ачыуланыуунг бла азап салма.
ДАУУТ Улу, Ибрахим Улу Масих Иссаны тукъумуну тарыхы:
Исса уа анга бир сёз да айтмады. Сора сохталары Аны къатына келип: «Ий аны, бизни ызыбыздан къычырып келеди», – деп Андан тиледиле.
Анга: «Раббий! Мени жашыма жазыкъсын! Аны жангы ай сайын жин тутуп, бек къыйнайды, кёп кере отха да, кёп кере суугъа да секиртеди.
Аны юсюнден хапар битеу Сириягъа жайылды; Анга битеу къарыусузланы, тюрлю ауруулары эм тутхан ауруулары болгъанланы, жинлилени, аймёлеклени эм санлары къурушханланы келтире эдиле, Ол аланы сау эте эди.
Исса андан кетип бара туруп, Аны ызындан эки сокъур: «Дауут Улу Исса, бизге жазыкъсын!» – деп къычыра бара эдиле.
Уллу ауаз бла: «Устаз Исса, бизге жазыкъсын!» – дей эдиле.
Жасакъ жыйыучу уа, узакъда тохтап, кёзюн кёкге кётюрюрге окъуна базынмагъанды, алай а, кесини кёкюрегин тюетюе: „Аллах! Мен гюняхлыгъа жазыкъсын!“ деп тургъанды.
Ала уа Анга тынгыларгъа эм аурууларындан сау этилирге келген эдиле, аны кибик харам нюрледен термилгенле да сау этиле эдиле.