Аш къарын ючюндю, къарын да аш ючюндю; алай а Аллах аланы экисин да жокъ этерикди, чархларыбыз а саякълыкъ ючюн тюйюл, Раббий ючюндю, Раббий да чарх ючюндю.
Тил да отду, аманлыкъны аламыды. Тил, бизни санларыбызны арасында битеу чархыбызны харам этип, жашауубузну хар жанын къабындыргъан халдады, кеси да жаханимден къабынады.