27 Исса уа олсагъат алагъа сёлешип: «Таукел этигиз; Менме, къоркъмагъыз», – деди.
Петер Анга жууапха: «Раббий! Сен эсенг, манга сууну юсю бла жюрюп Санга келирге буюр», – деди.
Исса уа, къатларына келип, алагъа тийип: «Туругъуз, къоркъмагъыз», – деди.
Ол заманда Исса алагъа: «Къоркъмагъыз; барыгъыз, къарындашларыма билдиригиз, Галилеягъа барсынла, ала Мени анда кёрюрле», – деди.
Мёлег’а, тиширыулагъа айланып: «Къоркъмагъыз! Сиз къачха керилген Иссаны излегенигизни билеме.
Мында Анга санлары къурушхан бир адамны жатхан жери бла кётюрюп келтирдиле. Исса аланы ийнаныуларын кёрюп, саусузгъа: «Таукел эт, жашым! Гюняхларынг кечиледиле», – деди.
Ала бары да Аны кёрюп, къоркъгъан эдиле. Исса олсагъатдан алагъа сёлешип: «Таукел этигиз; Менме, къоркъмагъыз», – деди.
Мёлег’а анга: «Къоркъма, Зекерия! Нек десенг сени тилегинг къабыл болгъанды, сени къатынынг Элизабет санга улан табарыкъды, анга Ахия атарыкъса.
Мёлек анга: «Къоркъма, Мариям, сен Аллахда шафауат тапханса.
Къоркъма, гитче сюрюу! Нек десегиз сизни Атагъыз сизге Патчахлыкъны берирге иги кёргенди.
Мёлек алагъа: «Къоркъмагъыз! Мен сизге уллу къууанчны билдиреме, ол къууанч а битеу халкъгъа боллукъду:
Аны кибик Шимонну нёгерлери болгъан Зебедейни жашлары Якъупха да, Ахиягъа да (къоркъуу тюшген эди). Исса Шимоннга: «Къоркъма, бюгюнден арысында адамланы тутарыкъса», – деди.
Муну Мен сизге, сизни Менде жюрек ырахатлыгъыгъыз болсун деп айтханма. Бу дунияда азап чегериксиз; алай а таукел этигиз: Мен дунияны хорлагъанма!» – деди.
Алай а Ол алагъа: «Менме, къоркъмагъыз!» – деди.
Ол кече Раббий, Пауулгъа кёрюнюп: «Таукел бол, Пауул! Сен Манга Иерусалимде шагъатлыкъ этгенинг кибик, Римде да алай шагъатлыкъ этерге керексе», – деди.