Кёклени Патчахлыгъыны юсюнден сёзге тынгылап, ангыламагъан хар адамгъа, хыйлачы келип, аны жюрегине себилгенни алып кетеди: жол жанына себилген ма аны кёргюзтеди.
Сабийлери эсег’а, сора юлюшлюлерибиз. Биз, Масих бла бирге махтаулу болур ючюн, Аны бла бирге азап чеге эсек, Аллахны юлюшлюлерибиз, Масих бла да бирге юлюшлюбюз.
Тынгылагъыз, сюйюлюннген къарындашларым: Аллах бу дунияны жарлыларын, ала ийман бла бай болуп, Аны сюйгенлеге берирге айтхан Патчахлыкъдан юлюшлю болсунла деп сайламагъанмыды?
Сюйюлюннгенле! Биз энди Аллахны сабийлерибиз, алай а не боллугъубуз алыкъа ачыкъ болмагъанды. Масих ачылгъан заманда Аны кибик боллугъубузну билебиз анса; нек десегиз Аны болгъаны кибик кёрлюкбюз.
Сора мен кёкню арасында учхан башха мёлекни кёрдюм. Ол мёлег’а, жер башында жашагъанлагъа – хар миллетге эм тукъумгъа, хар тилге эм хар халкъгъа – билдирир ючюн, ёмюрлюк Хайыр Хапарны къолунда тутуп тура эди.